N 50-32-200 E 023-11-211

N 023-32-12-2 E 023-11-12-5

Jodła (Abies alba). Bywa mylona ze świerkiem. Igły świerka umieszczone są na pędzie tak, że skierowane są w każdą stronę. Igły jodły mają kierunek dwubiegunowy tworząc na pędzie charakterystyczny dwustronny grzebień. Igła świerka jest cienka i zwykle krótka do 2 czasem 3 cm.

Dojrzała igła jodły jest płaska, nieco dłuższa bliżej długości 3 cm. Szyszka świerka zwisa i widać ją przez większą część roku, a na ziemię opada w całości. Szyszka jodły sterczy pionowo, a rozpada się jeszcze na drzewie, więc nie da się ich kolekcjonować po sezonie. Gałęzie zarówno świerka co i jodły rozmieszczone są na pniu okółkowo, czyli każdego roku wyrasta nowy okółek – poziom gałęzi. Z tym że w stosunku do pnia gałęzie świerka skierowane są w dół, a gałęzie jodły pod lekkim skosem do góry a przynajmniej poziomo. Literatura podaje, że jodła może osiągać 500 lat, 1,5m średnicy pnia i 50 m wysokości. Roztoczańskie normy tych rekordów są nieco większe, bowiem wytrawni znawcy terenu wspominają o jodłach wysokości 55 m w niektórych zakątkach, czekamy na wysokość 60, chyba że wiesz coś o jakimś olbrzymie, który przegapiliśmy. Jeśli owe rozmiary nic ci nie mówią to, wiedz że część dorosłych jodeł tego lasu może być wyższa od 10 piętrowych wieżowców albo 2-3krotnie wyższa od bloków 4 piętrowych. Problem pomiaru wysokości jodły jest duży, bo drzewo w wyższej części zagęszcza koronę, tworząc zarazem gęste drzewostany, a tym samym wierzchołki zwyczajnie są niewidoczne. Tym gorzej, że najwyższe jodły rosną w środkowej części drzewostanu, gdzie z bliska nie widać wierzchołków. Jodła jest istotnym drzewem także dla kultury europejskiej związanej z Bożym Narodzeniem, bo była pierwotnym iglakiem do choinek świątecznych, gdy zmniejszyła się liczebność jodły ludzie sięgnęli po świerka, a od niedawna także po sosnę. Obecnie zdarza się, że w niektórych województwach wprowadzana jest ochrona gatunkowa jodły. Pamiętaj jednak, że część autorów wspomina, że pierwotnym drzewkiem świątecznym bywały dla Słowian gałązki drzew owocowych np. jabłoni, które na tę okoliczność włożone wcześniej do wody przedwcześnie zakwitały na święta. Iglak jest obyczajem, który przyszedł z Germanii.