Załóżmy, że istnieje ochotnicza formacja wojskowa, brygada bądź nawet armia utworzona na wzór średniowiecznej husarii, której oddziały zakupiły sobie prywatnie na własność nie tylko karabiny, ale Rosomaki w różnych wersjach i choćby przestarzałe czołgi Twarde i BWP od armii zawodowej. Formacja taka to zamożni Polacy, których jest niewielu, ale których stać na taki sprzęt i są wykorzystywani, jak dawniej husaria przez królów. Wykorzystując prywatną dumę narodową co niektórych, morale, pewność siebie przechodzące nawet w pychę, które wciąż w Polakach żyją, można stworzyć formację niby to prywatnych wojsk, która z powodu owego morale, może być nie do powstrzymania, nawet przez dobrych taktyków przeciwnika, bo działając błyskawicznie, jak dawniej husaria, atakuje i zawraca np. nocą. Już na wstępie brzmi to jak fantazja, która nie może mieć przełożenia na nowoczesne pole walki. A jednak niezależnie od czasów i technologii wszelkie armie zawsze obawiają się tych oddziałów, których brawura graniczy z szaleństwem. Sprawdzali to Polacy na samolotach w bitwie o Anglię: „my staraliśmy się po prostu mieć zaliczone strącenie Niemca, a oni zachowywali się, jak gdyby chcieli pozabijać wszystkich Niemców na pokładzie bombowca” (relacja Anglika o Dywizjonie 303). A jeszcze wcześniej Polacy przećwiczyli pierwsze w historii nocne ataki pancerne w kampanii francuskiej, gdzie wykazali się wysoką skutecznością przeciw wojskom niemieckim, nawet kiedy Francuzi już się poddawali, zabrakło tylko paliwa i musieli niszczyć swój sprzęt. Okazało się wtedy, że 120 lat Zaborów nie zniszczyło w Polakach ducha bojowego. Po aktywności grup paramilitarnych i pojedynczych działaczy widać, że i pół wieku udawanego socjalizmu również nie zniszczyło morale młodych Polaków. Jest zatem podłoże do takiej działalności, trzeba tylko dać ludziom działać, otworzyć prawne drzwi.
